Սիրելի հայրենակիցներ` հայաստանցիներ և սփյուռքահայեր, եթե ձեր կյանքի փորձը մեծ չէ, եթե հայ-թուրքական, հայ-ադրբեջանական հարաբերությունների պատմության վերաբերյալ գիտելիքը պակասում է, և նաև ծանոթ չէք Վիկտոր Հյուգոյի հանրահայտ խոսքին` «Թուրքն է անցել այստեղից` սփռելով սուգ ամենուր», ապա, որպեսզի չխաբվեք ու չենթարկվեք մերօրյա անուղեղ և անհայրենասեր, բայց թուրքասեր, պետական ու քաղաքական գործիչների ազդեցությանը, դուք պարտավոր եք իմանալ հայ ոգու և մտքի հսկաներ Թումանյանի և Նժդեհի կարծիքները հայոց ցեղասպանություն իրականացնողների մասին:

Եվ շրջափակված Արցախ ունեցող ազգի համար այս դիվային համերգը կանխելը և ամեն արցախցու կյանքի համար պայքարելը ազգային-գոյաբանական խնդիրներից է:

Մեր ամենաթույլ կողմերից մեկը՝ ինչ որ այդ պահին կա մտքում, նաև լեզվի ծայրին է և վստահաբար հայտնվում է ՖԲ-ում, անկախ այն բանից, որ միտքն ու խոսքը կավի նման չորանալ ու թրծվել են սիրում։

Արցախի այսօրվա վիճակը Նիկոլի ու Արայիկի համաձայնեցված ու ներդաշնակ գործունեության արդյունքն է։ էս ամենը չէր լինի, եթե էդ ներդաշնակությունը չլիներ։

Նիկոլը շարունակում է կրկնել, որ «խաղաղությունն իր համոզմունքն է, իր դիրքորոշումը, և դա այն է, ինչին ինքը հավատում է»: Բայց 2020-ի օգոստոսին, երբ Սարդարապատում «Մարտական խաչի» շքանշան էր բաժանում Տավուշի դիրքային հաղթական մարտի 72 մասնակցի ու Ազգային հերոսի կոչում շնորհում 73-երորդին, խաղաղությունը, ոնց որ թե, նրա համոզմունքը չէր: Ու դրան ինքը չէր հավատում: Սակայն ազգային ու մարդկային արժանապատվությունից զերծ պարտվողական խաղաղությունը դարձրել է իր համոզմունքը՝ փորձելով դա փաթաթել ողջ ազգաբնակչության վզին:

Շատերիս աչքին անպտուղ զբաղմունք է թվում Ալիևի ու Նիկոլի հայտարարություններին արձագանքելը, քանզի դրանք առավելս մտավարժանքներ են՝ զուրկ առողջ տրամաբանությունից ու ողջախոհությունից:

Կառավարության կողմից շրջանառության մեջ է դրվել նախագիծ, որի համաձայն, ձեզ կարող են փողոցում ծեծել, թալանել, բռնաբարել, սպանել կամ՝ բոլորը միասին և «գործուն զջալու» շնորհիվ ազատվել պատասխանատվությունից ու պատժից:

Աչքի անցկացրի վարչապետ կոչեցյալի «Եվրանյուզ»-ին տված հարցազրույցի տեքստը։ Անկախ այդ արարածի նկատմաբ իմ վերաբերմունքից՝ նա ներկայացնում է Հայաստանը։ Պատկերացնում եմ այդ հարցազրույցն ունկնդրած եվրոպական երկրների բնակիչների զարմանքը, արհամարհանքը, խղճահարությունը Հայաստանի և ողջ հայ ժողովրդի նկատմամբ։

Եթե մենք ձայն ենք տալիս որևէ թեկնածուի, դա չի նշանակում, որ նրան լավություն ենք արել, ու նա մեզ պարտք է։

Շուրջ երեք տարի է` Նիկոլն ու իր շայկան, սկզբնական շրջանում զգուշորեն ու քողարկված, հետո արդեն տոտալ կերպով, բերանի ծամոն սարքած խոսում են «արժանապատիվ խաղաղության» մասին։ Ամեն օր կառավարության նիստին կրկնում, թե «խաղաղության օրակարգն այլընտրանք չունի»։